Lieve jij,
Ik wou dat ik je even persoonlijk in de ogen kon kijken. Je kon vertellen dat je echt wel wat liever voor jezelf mocht zijn. Dat die strenge stem in je hoofd je niet veel oplevert, behalve meer stress, overspanning en piekergedachten.
En ik besef dat zelfliefde en mildheid nu als lege woorden klinken. Want ja, liever voor jezelf zijn, allemaal goed en wel, maar je bent niets anders gewoon.
Of je denkt dat het zo hoort. Het is jouw manier om met jezelf te communiceren. Zo is het altijd al voor je geweest.
Gegraveerd in je hersenen
Het is niet makkelijk om die strenge, innerlijke criticus steeds te herkennen. De zelfkritiek en het afbreken van jezelf is er gewoon altijd geweest. Het staat gegraveerd in je hersenen.
Misschien heb je geleerd dat streng zijn voor jezelf ervoor zorgt dat je betere prestaties aflevert.
Of dat je alleen maar succes zal kennen als je de lat hoog legt voor jezelf.
Er werd misschien heel veel waarde gehecht in je omgeving aan hoe je eruit zag of je prestaties op school of hobby.
Wat er ook voor heeft gezorgd dat je nu zo streng bent voor jezelf, het is een gewoonte geworden om jezelf zo toe te spreken. En misschien hoor je het al zelfs niet meer.
Het gebrek aan vergelijkingsmateriaal
Daarnaast is er ook niemand die je erop kan wijzen dat jezelf weer aan het afbreken bent. Jij alleen hoort wat je tegen jezelf zegt. En dat geldt ook zo voor de ander.
Er is geen vergelijkingsmateriaal want je kan niet in het hoofd kijken van de ander.
Om toch erachter te komen of je streng bent voor jezelf, en je daardoor jezelf belemmert, wil ik je graag een referentiekader geven.
Deze 4 signalen geven een goede indicatie dat jouw innerlijke criticus het hoge woord voert in jouw hoofd.
Je legt de lat onnoemelijk hoog
Een verslag dat je moet afleveren op je werk, een taak die je moet afwerken voor school, je huishouden,... Het moet perfect zijn. Dat zorgt bij jou voor uitstelgedrag of dat je na het inleveren of uitvoeren van je taak helemaal leeg bent. Je hebt alles gegeven, want alleen het hoogst haalbare is goed.
Dit zorgt ervoor dat het eigenlijk nooit goed genoeg is wat je doet. Want eventjes tussen ons, streven naar perfectie kan gewoon niet. Heel cliché, maar perfectie bestaat niet.
Het etentje gaat nooit zo lopen zoals je verwacht.
Volgende week ligt er alweer stof.
En er staat een spellingsfout in je verslag.
Leg die lat dus wat lager. Geef jezelf de ruimte om eens een fout te maken.
Dit kan je in het begin op een gecontroleerde manier doen. Bekijk in welke situatie het voor jou het meest geschikt voelt om eens bewust een foutje te maken.
Kan je eens een verslag maken op je werk zonder deze na te lezen op spelfouten?
Of doe eens een week niet het stof af.
Fouten hou je krampachtig vast.
Als iets niet helemaal loopt zoals je had verwacht, vind je het lastig om die fout een plaats te geven.
In je hoofd ga je maar door en door over hoe je het beter had kunnen, hoe je de ‘fout’ had kunnen voorkomen.
Je breekt jezelf helemaal af want ‘Hoe stom kan je zijn.’
Er is geen ruimte voor acceptatie van de fout en vooral de vergeving die je jezelf kan schenken hierin.
Bedenk eens bij jezelf wat je aan iemand belangrijk in je leven zou zeggen wanneer hij/ zij / hun dezelfde fout maakt.
Wat zeg je dan?
Wat doe je dan?
Dit is een belangrijke eerste stap zijn in het leren vergeven van jezelf.
Je vindt het lastig om kritiek te geven.
Hoe kritisch je ook op jezelf bent, aan iemand anders feedback geven voelt niet goed.
Je wil de ander niet kwetsen.
Of je voelt jezelf niet de juiste persoon om kritiek te leveren op de ander.
Hierdoor is de weegschaal wel heel onevenredig verdeeld. Je verwacht namelijk van jezelf alles, tot in de puntjes perfect. En van de ander verwacht je eigenlijk niets. Die mag het rustig op z’n eigen tempo doen.
Wat maakt dat jij de ander wel alle ruimte kan geven en jezelf niet?
Waarom zou jij ook eens niet voor jezelf mogen kiezen?
Je kan geen complimenten aanvaarden.
Als mensen je positief benaderen wijt je dat aan hun vriendelijkheid; dat ze je wel een compliment moeten geven. Omdat dat hoort.
Misschien is jouw eerste reactie bij een compliment wel: ‘oh dat valt wel mee.’ Of ‘zo moeilijk is dat niet.’
Inzien dat die ander wel eens gelijk zou kunnen hebben, is lastig.
Je kan je moeilijk voorstellen dat de persoon die jou een compliment geeft, wel echt eens gelijk zou kunnen hebben.
Probeer daarom eens een compliment te beantwoorden met ‘bedankt’. Je hoeft ze daarom nog niet meteen helemaal te omarmen in je hoofd. Laat het compliment er zijn en bedank de persoon die je deze heeft gegeven.
Boost your selflove
Wil jij graag leren hoe je liever voor jezelf kan zijn?
Schrijf je dan in op de wachtlijst voor de gratis masterclass: The selflove boost!
Ik vertel jou daar dolgraag mijn geheim waardoor jij een vliegende start kan maken in jouw zelfliefdereis.
Ik zie je graag daar!
Veel liefs,
Lore